Hartford

Jestem teraz w Hartford, Connecticut i spokala mnie przedziwna rzecz. Zawsze na tych konferencjach jestem mocno podenerwowana, i troche latam z wywieszonym jezykiem. Jak sie glebiej przyjrzalam moim motywacjom skad u mnie takie reakcje, to nie bylam zachwycona czego sie  tam doszukalam, ale na to spuscmy wiec zaslone milczenia.

Postanowilam zmienic nieco moje zachowania na wyjazdach sluzbowych i zadbac o siebie. Przede wszystkim wyjechalam na ta konferencje o dzien wczesniej. Pare godzin w hotelu pozwolilo mi spokojnie popracowac, przeciwiczyc swoja prezentacje, i jeszcze mialam czas na spacer. Hartford nie jest specjalnie piekny, ale przystanelam sobie aby posluchac ulicznego grajka (fajnie spiewal "Let it go, let it go...akurat mi sie to dobrze skomponowalo z tymi dzisiekszymi przemysleniami), potem pochodzilam bez celu po ulicach, podziwijac piekne jesienne kolory kolory Nowej Anglii. Nagle stanelam przed staro-wygladajacym kosciolem.  Kosciol anglikanski, i w dodatku stary, starutki, taki z poczatkow Ameryki, podobny do kosciolow w Bostonie. Ja bedac z Krakowa oczywiscie zadnego starego kosciola nie omine! Zerknelam na zegarek - dokladnie 6 godzina. Patrze na tabliczke informacyjna - Evensong. Weszlam. Okazalo sie ze to byl doskonaly pomysl, bo kosciol ( a raczej katedra jak sie pozniej dowiedzialam) ma wspaniale organy, i ta wieczorna spiewana uroczystosc byla bardzo przejmujaca.

Posiedzialam sobie troszke w tym starym kosciele, nawdychalam tego historycznego powietrza, i zlapalam kilka broszurek aby poczytac sobie o historii tej kongregacji.

Wrocilam do hotelu, i w restauracji przy obiedzie wyjelam te broszurki. Nagle, o malo sie nie udlawilam...Z jednej z nich patrzy na mnie...nasz dobry przyjaciel, z ktorym juz dawno stracilismy kontakt. Lata temu, Mark byl swiezo- upieczonym pastorem w naszym lokalnym kosciele episkopalnym. On wlasnie chrzcil moich synow przyrodnich, odprawial nabozenstwo w intencji mojego zmarlego Taty, oraz przygotowywal starszych chlopcow do bierzmowania. Mark ma dzieci w podobnym wieku co Ben, wiec bylismy zaprzyjaznieni z cala jego rodzina. Spedzal nawet raz z nami polska Wigile. Potem nasz kontakt sie urwal - mysmy odeszli na jakis czas z tej parafii, Mark tez po jakims czasie odszedl. Jeszcze od czasu do czasu korespondowalismy....Potem i ten korespondencyjny kontakt tez sie urwal. Okazuje sie ze Mark zostal dziekanem katedry w Hartford...

Natychmiast napisalam do niego email, juz odpisal, byc moze uda sie nam spotkac. Dziwy na dziwami...Przeznaczenie....

PS Nigdy w zyciu nie przezylam tak turbulentnego lotu jak dzis , a podrozuje duzo. Moj lek byl tak gesty ze mozna go bylo go kroic. Taka sytuacja to dobry nauczyciel - w tym momencie myslalam tylko o swoich najblizszych. Tylko ludzie byli wazni. Musze spedzac wiecej czasu z G. Czesciej rozmawiac z mama. Odpisac na zalegle listy. Dbac o swoje zdrowie. Podobno medytacja swojej smierci, aczkolwiek trudna jest bardzo  przywraca czlowiekowi wlasciwa perspektywe. Perspektywa zostala przywrocona.

PS2 W hotelowej restauracji potrzebowlam czegos malutkiego, ale slodkiego po obiedzie. Zobaczylam malenkie sloiczki z dzemem na stole - pewno do sniadania, wiec dyskretnie wzielam taki maly sloiczek i zaczelam wyjadac dzem. (Aby sie dostac do tego dzemu musialam uzyc raczki od lyzeczki, bo ta lyzeczkowata strona nie zmiescila sie do tego sloiczka.) Staralam sie to robic ukradkiem, ale widac nie za bardzo mi sie to udalo bo  przesympatyczna kelnerka nagle pojawila sie przede mna z czterema sloiczkami dzemu "na droge - bo niegdy nie wiadomo kiedy bedziesz potrzebowac czegos slodkiego". Zaczelam sie smiac i powiedzialam jej ze czuje sie  bardzo zawstydzona, bo staralam sie ten dzem wyjadac dyskretnie, i mialam nadzieje ze nikt tego nie widzi. A ona na to "alez wszyscy to robia, a najlepiej smakuje frytka z takim dzemem" Frytka? "Alez tak" I juz jej nie bylo.Za moment przede mna pojawil sie talerzyk z kilkoma frytkami - pani naciskala zebym sprobowala frytke z dzemem.O dziwo - frytka z dzemem smakuje dobrze. Nie bylo mowy - musialam te cztery sloiczki dzemu wziac ze soba.

Mam nadzieje ze spotkam ta kobiete podczas kolejnych posilkow...Przesympatyczna! Konferencja wiec zapowiada sie ciekawie, i jak narazie nie mam wywieszonego jezyka...